15 jaar Rumah Kita vieren met Nasi Kuning
“Gele rijst is heel speciaal, dat eet je alleen met feestjes”, vertelt mevrouw Wijler, bewoner van Rumah Kita. In het restaurant van Rumah Kita krijgen alle bewoners, medewerkers en gasten vandaag, 1 maart, een speciale maaltijd genaamd Nasi Kuning; “gele rijst met tempeh, ei, kip, oerap oerap en smoorvlees”, zo legt mevrouw uit. Haar tafelgenoot mevrouw Valkenburg valt haar bij: “het is een soort rendang”. Op 1 maart vierden we dat Dennenrust 65 jaar geleden werd opgericht en dat Rumah Kita 15 jaar bestaat.
“Je merkt het al wel een beetje, de zon schijnt en de vogeltjes fluiten. Al vind ik het ook nog wel frisjes buiten hoor. Vandaag is het meteorologische begin van de lente. Maar vandaag is het ook 65 jaar geleden dat Dennenrust werd gesticht…”,Ton van Eldonk, clustermanager bij Rumah Kita, trapt de feestmaaltijd af. “En 15 jaar geleden dat Rumah Kita haar deuren opende. We staan vandaag stil bij deze feestelijke dag. Natuurlijk ook niet te lang hè anders kijken de collega’s van de keuken mij niet zo leuk meer aan. We gaan de feestelijkheden straks zien in de maaltijd en vanmiddag ervaren met muziek. Ik wens jullie een fijne dag. Geniet van vandaag en geniet van elkaar”, vervolgt Ton. Niet lang daarna worden de maaltijden uitgedeeld door feestelijk aangeklede medewerkers Gastvrijheid. Ook bestuurder Hans Somer helpt een handje.
Dennenrust en Rumah Kita
Rumah Kita is 1 maart 1958 opgericht onder de naam stichting Dennenrust. De doelstelling was ouderen en hun nazaten afkomstig uit, of die gewoond hebben in, het voormalig Nederlands-Indië opvangen, verzorgen en verplegen. In de bossen van Wageningen-Hoog lag een voormalig sanatorium, een grote villa voor 20 bewoners. Het begin van Rumah Kita. Er was een grote vraag naar dit type huisvesting en voor deze doelgroep. In 1972 werd er op hetzelfde terrein als de villa een nieuw gebouw geopend, deze bood plek aan 130 bewoners. Meer dan 35 jaar later, in maart 2008, verhuisde Dennenrust naar een nieuw, modern woonzorgcomplex: Rumah Kita.
“Wat ik zo fijn vind aan Rumah Kita is dat het niet naar ziekenhuis ruikt, dat het niet zo klinisch is”, vertelt mevrouw Sombroek. Mevrouw woont nu zo’n 2 jaar hier. Het is de eerste keer dat ze deze viering meemaakt. “Vorig jaar had iedereen van mijn afdeling corona, behalve ik. We moesten allemaal in isolatie. Het is wel gezellig hoor zo’n feestelijke dag, maar het is ook wel druk. Straks ga ik mijn vriend ophalen, die woont hier ook en dan gaan we samen naar de muziek.”
Gele rijst
De gele rijst is voor iedereen te herkennen als iets feestelijks. Mevrouw Sombroek herinnert het nog van vroeger, dat haar moeder het maakte. Ook vier mannen die samen aan een tafel zitten weten heel goed wat gele rijst betekent. “Het is een gewoonte dat er gele rijst is als er een feestje is”, vertelt meneer Latusan. De andere drie mannen, de heren Kreisig, Schuurkes en Pattiwaellapia, knikken en zeggen volmondig “Ja”. De mannen zitten altijd bij elkaar aan tafel. “Het klikt of het klikt niet hè. Tussen ons klikt het gewoon goed”, zegt meneer Kreisig. “Ze noemen ons dus ook wel eens de babbelbox”, zegt de heer Pattiwaellapia lachend. “Of de schuddenbuikjes. Ja jullie dan hè, ik niet want ik heb geen buik haha”, vult de heer Kreisig aan. “Tja, zo gaat het hier altijd…”, zegt de heer Pattiwaellapia. Ondertussen genieten de mannen ook nog van de maaltijd. Een feestje maken, daar hebben de mannen de gele rijst niet perse voor nodig.
