Aandacht en liefde doet mevrouw Huisman goed
Een emotionele achtbaan, zo voelen de afgelopen drie maanden voor Hans Huisman. Zijn 83 jarige moeder werd in december 2022 met spoed opgenomen in het ziekenhuis. “De huisarts dacht dat ze de ambulancerit niet zou overleven”, vertelt hij. Dat deed ze wel. Sterker nog, na een periode van 6 weken doorgebracht te hebben bij hospice De Goudvlinder in Bemmel ligt mevrouw op de revalidatieafdeling van De Lingehof te wachten op een plek in een regulier verpleeghuis. “We dachten dat we met de Kerst een begrafenis zouden hebben…”
Hospice De Goudvlinder
Mevrouw Huisman woonde zelfstandig met minimale thuishulp. Voor de kerst kreeg ze ineens klachten. “Het bleek een ernstige vorm van bloedarmoede te zijn. Zelf gaf mijn moeder aan geen behandelingen, opnames en onderzoeken te willen. Ze kreeg nog een bloedtransfusie en dat was het. Het ziekenhuis kon niets meer voor haar betekenen”, vertelt Hans. Mevrouw werd overgeplaatst naar hospice De Goudvlinder. “Ze had geen idee hoe ze hier gekomen was. Wel had ze op een gegeven moment door dat dit het laatste stadium was, dat ze dood zou gaan. Als gezin kwamen we hier elke dag. Er was geen moment van de dag dat ze geen bezoek had. We leefden van dag tot dag.” De liefde en aandacht die mevrouw kreeg bij De Goudvlinder deed haar zichtbaar goed. Ze knapte op. “Mijn moeder is heel erg dankbaar voor de zorg die ze hier heeft ontvangen. Zij is van mening dat de medewerkers en vrijwilligers van de hospice haar erbovenop hebben geholpen. Zij hebben ervoor gezorgd dat ze weer is gaan eten vindt ze”, vertelt Hans.
Een hospice is er voor mensen in hun laatste levensfase die specifieke zorg nodig hebben die in hun eigen omgeving niet beschikbaar is. Voor hospicezorg is ‘palliatief terminale zorg’ nodig. Mensen met een levensverwachting van drie maanden of korter komen voor deze indicatie in aanmerking. De huisarts of een medewerker van het ziekenhuis regelt de indicatie.
Revalidatie
Het is dan ook bijzonder dat mevrouw na 6 weken zo goed hersteld is dat ze overgeplaatst is naar de revalidatieafdeling van De Lingehof. “En zo ga je ineens van een rouwproces naar weer verdergaan. Dat is ingewikkeld hoor! Ook voor mijn moeder. Het is geen vrouw die hulpbehoevend is. Ze heeft nu wel door dat haar lichaam niet meer meewerkt en dat zelfstandig wonen geen optie meer is.” Het herstel verloopt voorspoedig. Al blijft die emotionele achtbaan steeds op de loer. “De eerste tijd op de revalidatieafdeling ging het hartstikke goed met haar. Ze liep weer zelfstandig achter de rollator. Maar ineens waren haar bloedwaarden weer heel laag en dachten wij als familie dat ze weer opgenomen moest worden op de hospice… Gelukkig is ze nu weer stabiel maar ik weet niet wat ik zo aantref, ik ben een paar dagen niet geweest namelijk.” Mevrouw maakt het goed en hoopt snel te kunnen verhuizen naar een nieuwe woning.
