Herdenking 15 augustus bij Rumah Kita
Donderdag 15 augustus herdachten de bewoners van Rumah Kita samen met hun familie en genodigden de capitulatie van Japan in Nederlands-Indië en het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog voor het Koninkrijk der Nederlanden. Voor veel bewoners van Rumah Kita betekent deze datum het begin van het einde.
De herdenking
Het restaurant zat vol met belangstellenden van de eerste, tweede en derde generatie Indische en Molukse Nederlanders. Na de gongslag heette ceremoniemeester Magda Hartman iedereen welkom. Na het leggen van zeven bloemen en het ontsteken van het vuur, vertelde Fiona Dadema, medewerker Rumah Kita en derde generatie, haar persoonlijke verhaal. Vervolgens hield burgemeester Floor Vermeulen een toespraak namens de gemeente Wageningen.
Tassya Tanzil en Monique van Bruggen – Rufi, muziektherapeuten bij Rumah Kita, verzorgden tijdens de herdenking een muzikaal intermezzo. Begeleidt door Monique zong Tassya mooie nummers zoals Tears in heaven van Eric Clapton. Ook werd door haar het Indisch Onze Vader voorgedragen. Na de overdenking van geestelijk verzorger Emmy Kwakkel werd de herdenking buiten in de tuin voortgezet.
Na de plechtige taptoe door trompettist Arie van Kan was er 1 minuut stilte, waarna het Wilhelmus werd gezongen. Tijdens het Wilhelmus hesen mevrouw Ter Haar, bewoner van Rumah Kita, en clustermanager Kevin Dekker, de vlag van half stok naar de top. Vervolgens werden er drie kransen bij het monument gelegd. Eén namens de bewoners van Rumah Kita, één namens de gemeente Wageningen en één namens de 2e, 3e en 4e generatie. Daarna liepen de aanwezigen langs het monument en legden zelf één voor één bloemen neer.
Terug in het restaurant werd er nagepraat onder het genot van spekkoek.
Historische achtergrond
Op 15 augustus 1945 eindigde de Tweede Wereldoorlog officieel in Nederlands-Indië. Daarna begon een onafhankelijkheidsoorlog die leidde tot de republiek Indonesië. In de jaren na 1945 vertrokken veel Indische Nederlanders en Molukse militairen met hun gezinnen naar Nederland, met de verwachting dat hun verblijf slechts tijdelijk zou zijn en dat zij ooit zouden terugkeren. In Nederland bouwden de gezinnen echter noodgedwongen aan een ‘nieuw’ leven. Zij hadden de oorlog overleefd maar verloren status, huis en moederland.
