Herdenkingsbijeenkomst bij Rumah Kita
Ieder half jaar organiseren de locaties van Zinzia een herdenkingsbijeenkomst voor naasten van overleden bewoners. We sloten aan bij de herdenkingsbijeenkomst bij Rumah Kita op 22 november.
Langzaam loopt het restaurant van Rumah Kita vol met naasten van overleden bewoners. Onder de aanwezigen bevinden zich onder andere familieleden, bewoners, medewerkers en vrijwilligers. Met een kopje koffie of thee en stukje spekkoek in de hand begroeten mensen elkaar. Ondanks de verdrietige aanleiding van de avond is het voor veel van hen toch ook een fijn weerzien.
Clustermanager Ton van Eldonk opent de herdenking: “We sluiten de mensen die hier komen wonen altijd in ons hart. Maar ook u, als familie en naasten, hebben wij in ons hart gesloten. Het is fijn om zoveel bekenden te zien.”
Na een muzieknummer, gezongen door de Herdenkingsband Rumah Kita, spreekt geestelijk verzorger Emmy Kwakkel. Er worden zeven gekleurde kaarsen aangestoken. Elke kleur staat symbool voor een tijd van leven van hen die zijn gestorven.
“Zo was het leven gekleurd:
gekleurd door goede en minder goede tijden,
door tijden van hoop en teleurstelling;
door tijden van verdriet en liefde.”
Na nog een muzikale bijdrage van de Herdenkingsband is er ruimte voor inbreng van naasten. Of die inbreng er is verschilt per herdenkingsbijeenkomst. Vanavond wordt er een gedicht voorgedragen, een lied gezongen en spreekt iemand de aanwezigen toe. Het geeft een persoonlijk karakter aan de avond. Ook wordt er een door naasten aangedragen muzieknummer afgespeeld, It Keeps Rainin’ van Fats Domino.
“It keeps raining and raining
Tears from my eyes
Since you’re gone
All I do is cry”
Emmy komt opnieuw aan het woord. De namen van de overledenen zijn op stenen geschreven, zo vertelt ze. “Geschreven op steen en niet in zand, omdat de levens van degenen die we vanavond gedenken niet voor niets zijn geweest. De levens van de overledenen hebben voor altijd sporen achtergelaten.”
Eén voor één worden de namen van de overledenen genoemd. Wie wil, kan naar voren komen om een lichtje aan te steken bij de gedenksteen van zijn/haar naaste. Emmy: “Dat lichtje wil zeggen dat het donker en het verdriet het altijd verliezen van het licht.” Na afloop van de herdenking mogen de naasten het lichtje en de gedenksteen meenemen. Overgebleven stenen worden bij het monument in de tuin van Rumah Kita gelegd.
De avond eindigt met samenzang en de gelegenheid tot napraten. Langzaam loopt het restaurant weer leeg. Het is een afscheid met een lach en een traan.
“Ga dan op weg
en schud af al je twijfels en zorgen.
Ga en ontdek,
wat vandaag nog voor jou is verborgen.
Houd op het licht
altijd je ogen gericht.
Dat zal je kracht zijn voor morgen.”
