Waarom werk je 30 jaar bij Rumah Kita als je kraamverzorgende wilt worden?

Foto: Corine met een bewoner van Rumah Kita

Ik werkte zelf nog niet zo lang bij Zinzia Zorggroep toen ik een bezoek bracht aan Verpleeghuis Rumah Kita in Wageningen. De sfeer die ik daar bij binnenkomst aantrof, heb ik als erg warm en prettig ervaren met direct uitzicht op een prachtige Toko. Ik werd er nieuwsgierig van. Voor mij de reden om een medewerker naar haar ervaring te vragen.

Ik kwam in contact met Corine Meurs (51), cliëntondersteuner, verzorgende IG en nu ook leerling verpleegkundige bij Rumah Kita. Corine werkt er sinds 1990.

Op mijn vraag waarom ze al zo lang met oudere mensen werkt, gaf Corine een verrassende reactie “Ik wilde eigenlijk kraamverzorgende worden, tja… een hele andere groep. Daar gaat het om de geboorte terwijl ik nu met mensen werk die in hun laatste levensfase zitten. Min of meer toevallig kwam ik als stagiaire bij Rumah Kita en ben ik er toch nooit meer weggegaan. Ik kan er zo van genieten om een bijdrage te mogen leveren om deze mensen, juist in hun laatste levensfase een fijne tijd te geven. En ik moet zeggen dat ik de Indische mensen ook heel leuk vind. De warmte die deze mensen geven en de dankbaarheid, spreken mij echt heel erg aan. Ze zijn zo lekker gemoedelijk en iedereen is vriendelijk. Als ik binnenkom bij Rumah Kita groet iedereen elkaar, dat straalt al zoveel warmte uit.”

Als ik naar haar huidige opleiding vraag laat Corine weten “Ik heb altijd al verpleegkundige willen worden maar door diverse omstandigheden was het er nog niet van gekomen … En nu wel ik vind het super leuk ik ben de oudste in de klas maar dat maakt mij niets uit de jongere leren van mij en ik van hen.“

Minder leuke kant?

Natuurlijk wilde ik ook weten of er nog minpuntjes zijn in haar werk. Daar moest ze toch even over nadenken. “We hebben fijne collega’s en zorg voor de bewoners vind ik altijd leuk, er is niets dat ik niet graag doe.” Uiteindelijk laat Corine weten dat ze het liefst niet teveel ‘flexuren’ draait. Dat betekent dat je wat kortere diensten hebt waardoor je vaker naar je werk gaat. Ze vult daarbij aan “hoewel ik dat wat minder fijn vind, zie ik wel dat het heel erg is afgestemd op wat nodig is voor de bewoners. Ook dat vind ik belangrijk”.

Nieuwe bewoners welkom!

Ik heb begrepen dat veel mensen graag bij Rumah Kita komen wonen met als gevolg dat er meestal wachtlijsten zijn. Corine merkt op dat daar verandering in is gekomen. “We hebben zogenaamde ‘Lotus afdelingen’, hier wonen mensen grotendeels zelfstandig. Aangezien mensen steeds langer thuis wonen, verhuizen ze nu soms vanuit hun huis naar het verpleeghuis. Dat komt ook omdat mensen vaak nog niet weten dat ze direct welkom zijn om op de Lotus afdeling te komen wonen. Dat zouden meer mensen moeten weten.”

Pasar Rumah Kita en vaarvakanties…

Corine begint spontaan te vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze zelf bij Rumah Kita doet “Elk jaar organiseren we een Pasar Rumah Kita. Dat vind ik zo gezellig. Ik sta dan altijd achter het kraampje van de Nasi Rames. De gewone Nasi vind ik saai maar bij Nasi Rames serveren we zoveel lekkere gerechtjes. Iedereen geniet ervan en dat vind ik dan weer leuk. Maar ik ga ook elk jaar mee met de vaarvakantie. Ik vind het leuk om deze vakanties te organiseren en ga dan ook mee als vrijwilliger. Daar krijg je zoveel voor terug. Een mevrouw was wat depressief, ze ging toch mee en we hadden geregeld dat ze zo nodig opgehaald kon worden. Dat bleek echter niet nodig. Ze heeft er zo van genoten dat ze er drie maanden op heeft geteerd. Een andere omgeving, leuke activiteiten en lekker eten, doet soms wonderen. Mensen eten ook drie keer zoveel als gewoonlijk tijdens deze vakantie. Ze zijn er echt helemaal uit.”