Vrijwilliger bij Zinzia | Henk Kinds

Samen koken, bewoners naar de kerkdienst brengen, een kastje opknappen, een spelletje spelen, lachen, praten en vooral luisteren. De vrijwilligers bij Zinzia zijn onmisbaar. Zij bezorgen de bewoners en de medewerkers een glimlach op het gezicht. Wie zijn ze? En waarom zetten zij zich in als vrijwilliger? Leer de komende tijd een aantal van onze vrijwilligers kennen met deze rubriek: Vrijwilliger bij Zinzia. In deze editie vertellen we het verhaal van Henk Kinds.

Henk is dankzij zijn vrouw vrijwilliger geworden bij Zinzia. “In 2010 heeft mijn vrouw de laatste 2,5 maand van haar leven bij Oranje Nassau’s Oord doorgebracht. Ik bezocht haar elke dag. Er was een vrouw die ik daar ook bijna elke dag zag, zij kwam hier ook op bezoek bij een bewoner. Zij sprak mij een keer aan, hoe bijzonder het was dat we hier elke dag waren. Door haar kwam het besef dat er ook mensen zijn die weinig bezoek krijgen”, vertelt Henk. Nadat zijn vrouw was overleden duurde het niet lang meer voordat Henk zich als vrijwilliger aanmeldde.

Chauffeur
Henk is chauffeur van de rolstoelbus. Eens per twee weken neemt hij samen met nog twee andere vrijwilligers maximaal drie bewoners van Oranje Nassau’s Oord mee op pad. ’s Ochtends naar de markt, winkelcentrum Kronenburg of bijvoorbeeld de in kerstsfeer versierde Intratuin. “En daar hoort natuurlijk een kopje koffie met iets lekkers bij. Gewoon samen onder elkaar. Zo’n uitstapje is echt iets heel wezenlijks voor de bewoners, het maakt echt een verschil.” ’s Middags gaan weer andere bewoners mee voor een rondrit. Bijvoorbeeld naar een ouderlijk huis, een voormalige werkplek of een rondje door de Betuwe. “Een mevrouw wilde graag de boerderij zien waar ze had gewoond. Ze vertelde waar het precies in Randwijk was. Ik wist waar ze het over had. Ik vroeg haar of ze dan ook haar boodschappen in Heteren deed. Dat klopte. Dus toen zijn we ook nog even door Heteren heen gereden. Toen we bovenaan de dijk stonden daar waar de boerderij beneden stond wilde ze niet naar beneden. Dat was te pijnlijk voor haar”, geeft Henk als voorbeeld. “We zijn ook wel eens naar de Posbank geweest. Een bewoner fietste daar veel met de racefiets. Hij kon precies vertellen hoe zwaar het was om de heuvels op te fietsen”, vervolgt Henk.

Verhalen
Henk zit vol verhalen over zijn vrijwilligerswerk. “Zodra we op pad zijn met de rolstoelbus komen de verhalen. Een andere omgeving doet veel met de mensen. Vaak is het ook gewoon luisteren naar wat de bewoners elkaar te vertellen hebben”, vertelt Henk. En daarnaast brengen Henk en zijn medevrijwilligers ook gevoelige onderwerpen ter sprake. “Bijvoorbeeld over de dood. De bewoners zijn zich heel erg bewust van de tijdelijkheid, van de dood. Alleen wordt dat met familieleden vaak niet over gesproken. Een bewoner die met ons mee was vertelde dat ze het lastig vond dat ze niet met haar dochter over de dood kon praten. Toevallig kwam ik later die dochter een keer tegen. Ik heb haar als tip meegegeven om het hierover met haar moeder te hebben. Gelukkig hebben ze dat nog kunnen doen want niet lang daarna overleed de bewoner.”

Dankbaar
De bewoners die meegaan zijn vaak heel dankbaar. “En dat maakt mij heel dankbaar. Ik vind het fijn dat ik iets kan betekenen voor een ander. Dat is een goede invulling van mijn leven. Het geeft mij zingeving. Als je niets meer betekent voor een ander dan ben je dood, mentaal dood zeg maar. Nou, dat wil ik nog lang niet!”, besluit Henk!

Vrijwilligerswerk?!
Vrijwilligerswerk bij Zinzia kan op verschillende manieren ingevuld worden. Koken, samen spelletjes spelen, bewoners brengen naar de dienst, chauffeur en nog veel meer. Waar zet jij je voor in? Kijk op de website www.wenszoektjou.nl voor de mogelijkheden.